นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
The Doom of Kavzar แปลไทย หายนะแห่งคาฟซาร์
บทกวีบรรยายเรื่องราวการล่มสลายของเมืองในตำนานที่มีชื่อว่าไทลอสหรือคาฟซาร์ และต้นกำเนิดของสกาเวน
ผู้เข้าชมรวม
181
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
181
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 14 ธ.ค. 64 / 16:52 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
The Doom of Kavzar
แปลไทย
หายนะแห่งคาฟซาร์
โดย สหายนักแปลข้างบ้าน
ตัวบทดังกล่าวนำมาจาก Warhammer wiki หน้า Skaven
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“าลรั้หนึ่นานแสนนาน เหล่ามนุษย์และนแระอยู่ร่วมันภายใ้ายร่มเาอมหานรหนึ่ บ้าล่าวานว่ามันือนรที่เ่าแ่ที่สุและยิ่ให่ที่สุในโล อยู่มาเนิ่นนาน่อนารมีอยู่อเหล่าเรายาวและปุถุนสร้าึ้นโยน้ำพัน้ำแรอผู้เ่าแ่และเลียวลา รุ่อรุแรอโล ัวเมือนั้นั้อยู่ทั้บนแผ่นินและใ้ผืนผสสุธาามวามปรารถนาอเหล่าผู้อาศัย เหล่านแระปรอปราารหินให่ใ้พิภพเสาะแสวหาสินแร่ลอวัน ในะที่มนุษย์เ็บเี่ยว้าวโพที่ปลูล้อมรอบเมือประับประาั่ริ้วผ้าสีทอถัทอเ้า้วยัน เมื่ออาทิย์สาแส ผู้นึแ่มใส และ ทุทุนมีวามสุ
วันหนึ่เหล่ามนุษย์ัสินใว่าเาวรถวายบูาพระเ้าอพวเาเพื่อให้เหล่าพระอ์ประทานโลาภ แผนารสร้าวิหารที่โลไม่เยประสบพบเอมา่อนึเิึ้น ใลาเมือ โถนามหึมาะถูสร้าึ้นและบนนั้นือหออยสูเสียฟ้าทลุนภา หออยนั้นสูแทบะไปแะใลาอสรวสวรร์ หลัาวาแผนมาเนิ่นนาน พวเา็เริ่ม้นภาริอันยาลำบาพร้อมวาม่วยเหลืออเหล่าเรายาว
ไม่ี่สัปาห์ลายเป็นหลายเือนและหลายเือนลายเป็นนานปีแ่เหล่ามนุษย์็ยั่อสร้า่อไป พวเาแ่ัวลและผมลายเป็นสีเทาแ่ยั่อสร้า ลูหลานสาน่อานอันยาลำบา ผ่านฤูร้อนอันเหลือทนและฤูฝนอันหนาวเหน็บ หลัาผ่านมาหลายั่วอายุน ในที่สุพวเา็ไ้เริ่มสร้าหออยให่ใลาัที หลายปีผ่านไปหออยนั้นสูแทบสะนผู้นระหนัว่าารยหินึ้นไปบนยอนั้นยาว่าแ่่อนมา ในที่สุานนั้น็ะลอลและูเหมือนว่าะไม่มีทาสำเร็ั่หมาย และแล้วึมีนผู้หนึ่าในเมือปราัวและเสนอวาม่วยเหลือในแผนารให่อเหล่ามนุษย์ เาอสิ่อบแทนเพียแ่หนึ่้อและอ้าว่าะสร้าหออยให้เสร็ภายในืนเียว เหล่ามนุษย์ิไปว่า “ไม่มีอะไร้อเสียัหน่อย” ึเสนอแลเปลี่ยนับนแปลหน้าุเทา ที่เา้อารเพียแ่เิมสิ่ที่แสถึวามั้ใ่อพระเ้าอเาลไปบนหออย เหล่ามนุษย์อบล ารแลเปลี่ยนึสมบูร์ นแปลหน้าเ้าไปในหออยที่ยัสร้าไม่เสร็ในอนพลบ่ำและล่าวว่าะลับออมาอนเที่ยืน เมลอยหนาปลุมันทรา เามืบบัหออย ผู้นเริ่มลับบ้าน ทั่วทั้เมือเฝ้าูและเฝ้ารอนระทั่หลายั่วโมผ่านไป นแล้วนเล่าเริ่มรวมัวันที่ลานลาวิหาร ลมพัพัผ่านพาเมหมอลอยลับา ผู้นเยหน้าเหยมอฝ้า หออยาวบริสุทธิั้ระห่านั่หอแหลมไร้เทียมทานแททะลุนภา บนยอนั้นแวนระัมีเามโหฬารแวววาวสะท้อนแสันทร์อันเยือเย็นแ่นแปลหน้าที่เอามันไปไว้ลับหายไปโยไร้ร่อรอย
เหล่ามนุษย์ยินีที่านอทวเาสำเร็เสียที พวเา่าพาันรูเ้าไปในวิหาร เมื่อเที่ยืนมาถึ ระั็ัึ้น้า้า หนึ่ สอ สามรั้ ลื่นเสียอันหนัหน่วระอัไปทั่วเมือ สี่ ห้า หรั้ที่ระัั ั่เสียระทบอยัษ์สำริ เ็ แป เ้า มันัึ้นทุรั้ ผู้น่าถอยออาวิหาร เอามืออุหูไว้ สิบ สิบเอ็ สิบสอ สิบสาม เมื่อถึรั้ที่สิบสาม สายฟ้าฟาผ่าแยท้อฟ้าออเป็นสอฝั่ และ่ำืนนั้นเ็มไป้วยเสียฟ้าร้อ วันทร์ลายเป็นสีเียว ทุนเียบไปั่วะ ผู้นหนีลับบ้าน หวาลัวและสับสนับสิ่ที่เิึ้น เ้าวัน่อมา พวเาื่นมาพบว่าวามมืไ้ย่ารายมาสู่เมืออพวเาแล้ว พายุอันเรี้ยวรา่อัวเหนือหัวพวเาและฝนทีไม่มีใรเยประสบพบเอมา่อน็ลมา ฝนสีำั่ี้เถ้า ถนนนั้นเอ่อนอไป้วยอเหลวสีำสะท้อนแส
ในอนแรเหล่ามนุษย์บาลุ่ม็ไม่ไ้สสัยใส่ใ พวเารอให้ฝนหยุเพื่อะไ้ลับไปทำาน แ่ถว่าฝนนั้นไม่มีทีท่าว่าะหยุ ลมพัแรึ้นและสายฟ้าฟาผ่าไปทั่วยอหออย วันเวลาล่วเลยไปเป็นสัปาห์ ฝนนั้น็ยัไม่มีทีท่าว่าะหยุ ในทุืนระัะัสิบสามรั้ พอรุ่เ้าวามมื็เ้าปลุมทั้เมือ เหล่ามนุษย์อยู่ในวามลัวและภาวนา่อเทพอพวเา แ่ฝน็ไม่หยุ อีทั้เมำนาให่็ไ้บบัไร่้าวโพที่อนนี้นอนราบไปับพื้น เหล่ามนุษย์ึลไปอวาม่วยเหลือาเหล่านแระ แ่พวเรายาวไม่สนใ ็แ่้าบนฝนนิหน่อยมันะเป็นอะไรไป ใลาผืนพสุธาแห่นี้เปี่ยมไป้วยวามอบอุ่นและไร้ึ่วามื้น เหล่ามนุษย์ในอนนี้ึมุหัวอยู่แ่ในบ้านอน ในหัวใถูเาะินไป้วยวามลัว พวเาส่นบาส่วนไปยัที่อันแสนใลเพื่ออวาม่วยเหลือ แ่็ไม่มีใรไ้ลับมา บาส่วนไ้เ้าไปยัวิหารเพื่ออ้อนวอนและประทานอาหารแ่พระเ้า หวัว่าะไ้รับาร่วยเหลือ แ่ประูวิหารลับถูปิ ฝนนั้นไ้หนัึ้นและลูเห็บทมิฬ็ลมาาฟาฟ้าบยี้พืผลอพวมนุษย์ ระัยัษ์ัลั่นสนั่นไปทั่วเมืออันน่าหวาหวั่น
ไม่นานนั็มีหินนาให่ผ่าทะลุสวรร์วิมาน์ลมาถล่มบ้านเรือนอเหล่ามนุษย์ หลายนป่วยและายลโยไม่ทราบสาเหุ และเ็แรเิ็มีรูปร่าบิเบี้ยวผิมนุษย์มนา พวหนูแอบมาโมยิน้าวโพที่เหลืออยู่เพียน้อยนิทำให้าวเมือหิวโหย ผู้เ่าอเหล่ามนุษย์ึไ้เินทาไปหานแระอีรั้เพื่อเรียร้อวาม่วยเหลือ เา้อารพาผู้นลมาหลบภัย้าใ้และ้อารอาหาร พวเรายาวเริ่มโรธ และบอว่าั้น้าล่า็ถูน้ำท่วมเหมือนัน ส่วนอาหารที่เหลือ็โนหนูแทะินหม ้าใ้แทบะไม่มีอะไรเหลือพอ่วยเหล่ามนุษย์แล้ว พวเาึไล่มนุษย์ออาห้อโถและปิประูอีรั้
าปรัหัพัอเมือเบื้อบน แ่ละวันที่ผ่านไปล้วนแย่ว่าวัน่อนหน้า เหล่ามนุษย์สิ้นหวัและเรียหาวาม่วยเหลือาเทพแห่วามมื เพรียระิบเรียื่ออบุรแห่ปีศาหวัว่าะถู่วยให้รอพ้น แ่็ไม่มีใรมา เว้นเสียแ่พวหนูที่ลับมา พวมันัวให่และล้าแร่ว่าเิม พวมันย่ารายยายเผ่าพันธุ์ัวนไปทั่วเมือร้าว่าเปล่า ินาศพและุนอ่อนแอไร้ทาสู้ ทุๆเที่ยืนระัะัมาา้าบน อย่าับมันพยายามะประาศัยนะให้รู้ เหล่ามนุษย์ถูไล่ล่าภายในเมืออพวเาเอาฝูหนูที่ระเวนไปามถนนหนทา
ท้ายที่สุ เหล่ามนุษย์ผู้หมสิ้นหนทาับอาวุธเท่าที่มีและมุ่หน้าไปหานแระ ู่ว่าหาไม่ยอมออมาโยี พวเาะลาเราโสมมออมาเอ แ่ไร้ึ่เสียอบลับ เหล่ามนุษย์ึใ้ไม้อนให่ทะลวประูปราารอนแระ เผยให้เห็นเพียแ่วามมืมิว่าเปล่า อาวุธำแน่นภายในมือในะที่พวเาเินเ้าไป้าใน ภายในโถโบราอเหล่าราาเ็มไป้วยเศษระูและเสื้อผ้าที่ีาอนแระ ้วยแสาบเพลิในมือนั้นเอที่ทำให้พวเาเห็นสายาอันนับไม่ถ้วยในวามมื้อลับมา เสียฟันบระทบัึ้นพร้อมับเผยัวให้เห็นพวหนูมหาศาลใล้เ้ามา เรียมพร้อมที่ะู่โม เหล่ามนุษย์ถอยหลันฝาและประันหน้าสู้ แ่ับวามเรี้ยวราน่าหวาหวั่นและำนวนอันนับไม่ถ้วนนั้นเอ อาวุธใ็ไร้ประโยน์ ฝูหนูำนวนมาถาโถมเ้าใส่ เมื่อสบโอาส็ลาออมาีทึ้ร่า ทีละน ทีละน ฟันอันแหลมมราวับสิ่วเาะไม้แททะลุผิวหนัอันบอบบา และในวามมืนั้นเอเสียรีร้อโหยหวน็ถูลบไป้วยเสียฟันบระทบัน”
ผลงานอื่นๆ ของ สหายนักแปลข้างบ้าน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สหายนักแปลข้างบ้าน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น